Leesfragment De mensendokter – Arnon Grunberg
Op een gevatte, compassionele wijze en vaak met een humoristische toon geeft Arnon Grunberg in De Mensendokter antwoord op een scala aan vragen. Hij helpt bij alles wat menselijk is: een gevoel van leegte, vreemdgaan, huisdieren, liefdesverdriet, hometrainers, het huwelijk, nazi’s, de waarheid, boeddhisme, iPads, tuinkabouters, onderbroeken, Nederlandse literatuur, Facebook, nudisme, skiën, ironie, de supermarkt, verjaardagsfeestjes en Vitesse. Wij geven je hier alvast een voorproefje van dit fantastische boek!
Ik ben een man die wel weet dat hij het wat romantisch en spannend moet maken voor zijn vriendin. Maar te vaak overvalt me een soort chagrijn. Alsof ik denk: zoek het uit! Ik heb geen zin. Hoe trek ik mij hieruit? – S. te A.
Als uw vriendin een knip voor de neus waard is, dan zal ze zichzelf binnenkort van uw slechte manieren bevrijden. Ik weet ook niet precies wat u bedoelt met romantisch en spannend. Een parenclub? Fietsen door Algerije? Een nudistenkamp? Ware spanning vereist een spel waarbij je ook iets kunt verliezen. Strippoker met buren, vrienden en kennissen is een betrekkelijk onschuldig begin en helpt misschien ook tegen uw slechte humeur.
Raakt u wel eens ontroerd? En zo ja: ook wel eens door hogere kunst en letteren? – Sandra uit B.
Ook ik raak wel eens ontroerd. Hoewel ik geen fan ben van de openbare ontroering. En ik denk dat ontroering niet altijd een betrouwbare indicatie is dat men met een geslaagd kunstwerk te maken heeft. Ik vind het moeilijk ontroerd te raken op die momenten dat ontroerd raken verplicht lijkt te zijn. Sommige van mijn eigen boeken, bijvoorbeeld De asielzoeker, Onze oom
en delen van De joodse messias, hebben mij diep ontroerd. In alle bescheidenheid reken ik mijn boeken tot de hogere kunst en letteren. Alleen al omdat ze niet voor iedereen zijn geschreven.
Tederheid is overigens niet hetzelfde als ontroering, maar kan er wel een neveneffect van zijn.
Ik ben veertig: heb ik mijn beste tijd gehad? – Een grijzende arend
De eeuwige jeugd is nauwelijks meer een illusie te noemen. Vrouwen krijgen hun eerste kind op hun vijfenveertigste, menig man wordt op zijn vijftigste verliefd op de beste vriendin van zijn dochter. Als u daar behoefte aan hebt, dan kunt u morgen aan uw puberteit beginnen.
Waarom reizen toch al die mensen? Ik zie niet in wat je wezenlijk kunt leren van al die variaties op de westerse cultuur, die in vrijwel alle gevallen ook nog van een beduidend minder gehalte zijn. – D. uit N.
Mensen reizen niet om te leren. Zoals de meeste mensen ook
geen universiteiten bezoeken om te leren.
Mensen reizen omdat ze hun eigen bestaan van tijd tot tijd als een kerker beschouwen. Ze reizen om te bewijzen dat ze kunnen ontsnappen.
Daarnaast reizen veel mensen om te beseffen dat die kerker behoorlijk luxueus is. Zij gaan kamperen in Zuid-Frankrijk of backpacken door Mongolië en zijn bij terugkeer gelukkiger
dan ooit met de vloerverwarming.
Wat u bedoelt met culturen die van beduidend minder gehalte zijn dan de westerse cultuur weet ik niet. U doet me denken aan een vrouw die tegen haar man zegt: ‘Je mag alleen naar mooie vrouwen kíjken.’